Artykuły

Do wykonania ogrzewania podłogowego w domach jednorodzinnych najczęściej wykorzystuje się rury z tworzywa sztucznego (przewody z tworzywa z wkładką aluminiową lub rury z tworzywa z barierą antydyfuzyjną, np. polietylenu, polibutylenu czy polietylenu sieciowanego).

Przewody ogrzewania podłogowego układa się w pętle grzewcze formowane w meandry lub spirale (w domach jednorodzinnych często stosuje się kombinację tych dwóch sposobów układania rur ogrzewania podłogowego).
Rozstaw rur ogrzewania podłogowego wynosi zwykle 10-30 cm (odpowiednią odległość powinien ustalić projektant instalacji). Aby uzyskać lepszą wydajność grzewczą w miejscach narażonych na większe straty ciepła, np. w strefach brzegowych przy ścianach zewnętrznych, rozstaw rur często się zagęszcza.

Rury ułożone w spiralę

Układanie rur ogrzewania podłogowego w wężownicę spiralną pozwala uzyskać równomierny rozkład temperatury na powierzchni ogrzewanej podłogi (na przemian układane są rury o niższej i wyższej temperaturze wody). Taka metoda jest jednak bardziej pracochłonna i wymaga zastosowania dłuższego odcinka przewodu, niż przypadku rur układanych w meandry.
 
Rury ogrzewania podłogowego układane w meandry

Przewody ogrzewania podłogowego układane w meandry grzeją z kolei mocniej na początku wężownicy i słabiej na jej końcu. Właściwości te można wykorzystać do zapewnienia wyższej temperatury w strefie brzegowej (wzdłuż ścian czy okien), gdzie starty ciepła są największe. W tym przypadku początek wężownicy meandrowej powinien znajdować się właśnie w tej strefie.

Ważne przy układaniu

Poszczególne pętle ogrzewania podłogowego powinny być wykonane z jednego odcinak przewodu. Nie powinien być on dłuższy niż 150 m. W pierwszym przypadku unikniemy ewentualnego rozszczelnienia przewodów, w drugim zapobiegniemy zbyt dużym stratom ciśnienia.